Το σχολείο μας ιδρύθηκε το 1984 και λειτούργησε την ίδια χρονιά στην περιοχή Τερψιθέας της Πάτρας. Για αρκετά χρόνια στεγαζόταν σε ενοικιαζόμενα κτίρια, ενώ από το 2004 στεγάζεται σε ιδιόκτητο σύγχρονο εκπαιδευτήριο επί της οδού Αμερικής 8, στη περιοχή της Μαρίνας. Σήμερα είναι ένα 12/θεσιο σχολείο με περισσότερους από 230 μαθητές, ενώ από το σχολικό έτος 2013-14 λειτουργεί με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (Ε.Α.Ε.Π.).
Το σχολείο στα πρώτα 20 χρόνια της λειτουργίας του λειτουργούσε σε ακατάλληλους και ασύνδετους μεταξύ τους ενοικιαζόμενους χώρους, χωρίς κοινόχρηστες εγκαταστάσεις. Η οδός μπροστά του κεντρικού κτιρίου χρησίμευε και ως προαύλιο, αφού πρώτα οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές φρόντιζαν να κλείσουν το δρόμο με μπάρες για την αποτροπή της ταυτόχρονης διέλευσης τροχοφόρων. Στον ίδιο δρόμο πραγματοποιούνταν όλες οι γιορτές και οι εκδηλώσεις του σχολείου. Μετά το τέλος των διαλειμμάτων και των εκδηλώσεων οι μπάρες απομακρύνονταν και η κανονική κίνηση επέστρεφε στο δρόμο. Δικαιολογημένα, το σχολείο ονομάστηκε από όλους «Σχολείο του δρόμου».
Ο κ. Αναστάσιος Τασινός, διευθυντής του σχολείου το διάστημα 1999-2002 αναφέρει σχετικά στο ιστολόγιό του: «Το σχολείο ήταν 6/θέσιο, είχε 108 μαθητές και στεγαζόταν σε τρεις διαφορετικές πολυκατοικίες, που βρισκόταν σε τρία διαφορετικά οικοδομικά τετράγωνα. Ένα παλιό τριάρι διαμέρισμα, δύο ανήλια ισόγεια καταστήματα στο απέναντι κτίριο και ένα ισόγειο κατάστημα 100 μέτρα μακρύτερα συνέθεταν τις έξι αίθουσες διδασκαλίας. Για αυλή χρησιμοποιούσαμε ένα κομμάτι της οδού Ορφανίδου, που ήταν δρόμος διπλής κατευθύνσεως και τον κλείναμε με κινητές μπάρες. Αυτή ήταν «η αυλή του σχολείου» και τεμνόταν κάθετα από δύο άλλους δρόμους (Τερψιθέας και Ι. Πολέμη), που ήταν επίσης διπλής κατευθύνσεως. Πρωινή προσευχή, διαλείμματα, γυμναστική, γιορτές, εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, χοροί κ.τ.λ, γίνονταν στον δρόμο ανάμεσα στις πολυκατοικίες.
Με τη λήξη των μαθημάτων ο δρόμος επανερχόταν στην κυκλοφορία. Κατά την ώρα, όμως, των μαθημάτων μερικοί οδηγοί δικύκλων και αυτοκινήτων άνοιγαν τις κινητές μπάρες για να περάσουν, με αποτέλεσμα ο δρόμος να επανέρχεται στην κυκλοφορία. Αυτές οι στιγμές ήταν οι πιο επικίνδυνες για τους μαθητές.
Παντελόνια, φούστες, σεντόνια?, στέγνωναν πάνω από τα κεφάλια μας και δίπλα από τον ιστό της σημαίας. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπροστά στις αίθουσες διδασκαλίας και πολλά απρόοπτα στην «αυλή του σχολείου» συνέθεταν ένα πολύ ιδιαίτερο σχολικό περιβάλλον. Ήταν ένα σουρεαλιστικό σχολείο».
Υπό αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε ένας μακροχρόνιος αγώνας από τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς του σχολείου για την κατασκευή ενός σύγχρονου και ασφαλούς εκπαιδευτηρίου. Συνεχείς ενημερώσεις στα τοπικά και πανελλήνια ΜΜΕ, τακτικές αποστολές επιστολών στις τοπικές αρχές, στο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, στη Βουλή, στα πολιτικά κόμματα, κλπ, επέτρεψαν την έναρξη κατασκευής των σύγχρονων εγκαταστάσεων του σχολείου το καλοκαίρι του 2002 και την ολοκλήρωσή του το 2004. Μια νέα εποχή ξεκίνησε τότε για το 64ο Δημοτικό σχολείο Πατρών.
Στις φωτογραφίες που ακολουθούν φαίνονται στιγμές από την καθημερινή ζωή του «Σχολείου του δρόμου». Οι φωτογραφίες προέρχονται από το προσωπικό αρχείο του πρώην διευθυντή κ. Τασινού και είναι αναρτημένες μαζί με άλλες στη διαδικτυακή διεύθυνση: http://blogs.sch.gr/tasostasinos/2013/05/26/φωτογεγονότα-από-τη-θητεία-μου-ως-διευ/.
[fgallery id=11 w=435 h=330 bg=ffffff t=0]